บทที่ 40 ตอนที่ 40

คิริลเดินกลับมาถึงห้องก็ทรุดตัวลงนั่งบนเตียงนอน และก็อดระบายยิ้มออกมาไม่ได้ ท่าทางของเนื้อนวลยามที่ได้รู้ว่าจะได้ไปทะเล ดูตื่นเต้นเหมือนเด็กสาวตัวน้อยไม่มีผิด รอยยิ้มไร้เดียงสา ดวงตากลมโตของหล่อนก็ใสซื่อไม่แพ้กัน บางครั้งเขาอดคิดไม่ได้ว่าตัวเองกำลังเข้าใจอะไรผิดไป แต่มันจะเป็นไปได้ยังไงกันล่ะในเ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ